Noorden | Het nieuws is in het koetendorp ingeslagen als een bom; topscorer Robin van Koert verlaat de club voor een andere club binnen de gemeente. Zeker vroeger lagen dit soort overstappen uiterst gevoelig, maar daar is een kentering in gekomen merken we. Hoe is zijn overstap tot stand gekomen daar waar de uitgesproken aanvaller eerder zo uitgesproken was over een mogelijk avontuur elders?
Het is even aftasten wanneer ik de hand schud van de markante vijfentwintigjarige aanvalsleider van de Noordenaren en we gaan zitten met een vers bakkie machinekoffie uit de NSV’46-kantine. Naar alle waarschijnlijkheid behoor ik tot een andere generatie, één die duidelijk meer moeite heeft met dit soort transfers dan de jeugd van tegenwoordig. Tel daarbij op dat NSV’46 de club is van de dienstdoende journalist en een spanningsveld voor dit interview is als vanzelf ontstaan…
Ik besluit de uiterst opgewekte Van Koert maar direct om de oren te slaan met een uitspraak die hij minder dan een half jaar geleden voor onze camera deed.
Robin, in augustus vertelde je dat clubliefde nog bestond, je niet de ambitie kende om elders te gaan kijken en lekker bij NSV’46 zou blijven voetballen. Wat is er in de tussentijd veranderd?
‘Haha die had ik wel verwacht en dat was ook zeker de intentie toen ik die uitspraak deed. Maar de afgelopen weken ben ik gaan twijfelen. Ik werd door Michel Strating benaderd om met hem mee te gaan naar CSW en dat heeft me aan het denken gezet. Een aanbod voor een stap omhoog deed me meer dan vooraf gedacht en ik had toen al snel besloten dat ik toch graag nog een keer op een wat hoger niveau wilde voetballen. NSV’46 zal altijd mijn club blijven maar het twijfelen is ook ingegeven door het feit dat we al anderhalf jaar slecht voetbal spelen en ik weinig perspectief zie voor verbetering. De oudere jongens, die overigens nog altijd tot de betere spelers behoren, zijn aan hun laatste jaren bezig en voordat er dan weer een goed team staat ben je zo twee jaar verder. Daarnaast denk ik dat het voor mij persoonlijk wel eens goed kan zijn om met andere jongens op het veld te staan.’
Maar het werd geen CSW maar TAVV, vertel…
‘Dat komt eigenlijk door mijn oud-klasgenoot Yannick Otto, die me als een volleerd zaakwaarnemer de afgelopen twee jaar steeds vroeg wat ik het aankomende seizoen zou gaan doen. Na het contact met Michel Strating vond ik het wel zo netjes om dan ook Yannick even een appje sturen. Die was duidelijk aangekomen want de volgende dag al werd ik gebeld door Chiel Scholte, die daar de technische commissie leidt. De rest is geschiedenis…’
‘Aarlanderveen belde ook, maar daar ga ik voor mijn verdriet niet spelen’
Robin van Koert had meerdere opties
Wat gaf de doorslag om voor TAVV te kiezen ten faveure van CSW dat wél op zeker in de tweede klasse actief is?
‘Ik heb een heel goed gesprek gehad met de nieuwe trainer Dennis Tijssen en vernam dat de rest van de selectie positief was over mijn komst. Daarnaast heb ik met Yannick, Sebas van der Voorn en Jeffrey Pieterse gesproken die ik allen goed ken, en zij schetsten allemaal een prima beeld van de club en de selectie. Dat gaf toch de doorslag, bij CSW ken ik natuurlijk verder niemand, dat maakte de keuze wel iets makkelijker.’
Waren er meer aanbiedingen of was het kiezen tussen deze twee clubs?
‘Vorige week werd ik ook nog gebeld door Geert Gruppen namens Aarlanderveen maar sorry, daar ga ik voor mijn verdriet nog niet voetballen.’
Kunnen we stellen dat je bij NSV’46 het niveau bent ontstegen?
‘Nou, dat valt allemaal wel mee hoor. Maar het niveau is bij ons het afgelopen anderhalf jaar wel echt achteruitgegaan, vind ik. Er komt een goede lichting aan met de JO19 maar zoals ik al aangaf, dat duurt nog wel even.’
In hoeverre ben je er zelf verantwoordelijk voor dat NSV’46 weer terug is in de vierde klasse en daar geen rol van betekenis speelt?
‘Na het kampioensjaar twee jaar geleden moesten we het in de derde klasse doen zonder Dylan Rietveld, Jefrey van Capel en Bas van Veen, drie zekerheidjes. Dat is gewoon te veel voor een club als dit. Dit jaar mag iedereen van de selectie het zichzelf aanrekenen dat het gewoonweg ondermaats is. Alphense Boys en vooral SCH’44 zijn een stuk beter maar de clubs net daaronder… Daar horen we bij te staan. Na de winterstop spelen we wel gewoon weer 4-4-2, zijn de afspraken wat duidelijker en dat merk je wel vind ik. Misschien zit het venijn in de staart, we gaan het zien.’
‘Wanneer ik fit blijf ga ik voor minimaal twintig goals’
Van Koert verwacht ook in een nieuwe omgeving zijn handelsmerk te laten zien
Hoe reageerden je huidige teamgenoten en op dit pikante nieuws? En misschien belangrijker: je vader als onderlaatst afgetreden NSV’46 voorzitter en clubicoon? Naar eigen zeggen zou die het je niet in dank afnemen vertelde je in ons vorige interview. En dan hebben we nog je broer Michael die het volgens mij niet zo heeft op dat ge-clubhop binnen de regio…
‘Mijn medespelers hebben me allemaal succes gewenst en volgens mij begrijpen ze het wel. Sommige zeiden zelfs dat ik het al veel eerder had moeten doen. En mijn vader… Haha Rinus maakt zich niet zo heel snel druk hoor. Hij vond het wel een mooie stap geloof ik. Mijn broer heeft ook altijd gezegd dat ‘ie me graag eens op een wat hoger niveau zou willen zien spelen, hij is wel benieuwd hoe ik het er vanaf ga brengen.’
Terug naar TAVV, wat kunnen we van je gaan verwachten in de tweede klasse?
‘Nou ze moeten eerst nog promoveren natuurlijk, maar als dat gebeurt heb ik echt geen idee. Ik heb nog nooit op dat niveau gespeeld dus dat wordt voor mij ook afwachten hoe ik me staande ga houden.’
‘Ik kan wel zeggen dat ik bij TAVV geen kaarten meer ga pakken maar dan heb ik de lachers op mijn hand’
Van Koert neemt zijn oude gewoontes waarschijnlijk mee naar Ter Aar
Ik maak je niet vaak zo bescheiden mee moet ik zeggen. Laat ik het anders stellen; TAVV heeft – met alle respect – geen spits van jouw kaliber, een basisplaats is snel verworven lijkt me? Ik mag ook aannemen dat je het shirt met rugnummer 9 hebt opgeëist of minimaal toegezegd hebt gekregen, of niet?
‘Haha jij wil me gewoon woorden in de mond leggen. Nee hoor, niks geëist of toegezegd gekregen. Laten we het gewoon maar eens gaan afwachten…’
Hoeveel goals en – gezien jouw reputatie – hoeveel gele prentjes kunnen we van je gaan verwachten? En nu niet weer die gespeelde bescheidenheid…
‘Haha, oké oké. Ik houd natuurlijk altijd wel van een beetje ambitieuze doelstellingen. Laat ik het zo zeggen, wanneer ik geen blessures oploop ga ik voor minimaal twintig goals. En kaarten? Ja kan nu wel nul zeggen, maar dan heb ik de lachers op me hand.’
Graag confronteren we je nog met een andere uitspraak uit het eerdergenoemde interview. Je sprak uit de ambitie te hebben de nieuwe winnaar te worden van de Intersport Twinsport-topscorerstrofee, en je zou dit seizoen minimaal vijfentwintig goals maken om dit te bewerkstelligen. Gaat dit nog lukken?
‘Het seizoen is nog lang, we zijn nog niet halverwege en de teller staat op elf. Ik had verwacht dat dit er al meer zouden zijn, maar ik denk nog altijd dat die vijfentwintig te doen moet zijn…’
Mocht je je kronen tot topscorer, staan we tijdens de 0172SPORT-CUP voor een pikant schouwspel: Moeten we je de trofee dan overhandigen terwijl je in je TAVV-shirt staat terwijl je ‘m als NSV’46-speler hebt binnengehaald, of kleed je je even om?
‘Laten we hopen dat het wederom lekker weer is en ik ‘m in ontvangst kan nemen in mijn blote barst, dan hoef ik daar niet over na te denken.’
Tot slot; zien we je ooit nog terug bij NSV’46 in de hoofdmacht?
‘Die kans is vrij groot ja.’
Bekijk hier het interview van augustus
