Drukwerk zong er in de jaren tachtig ooit een lied over. “Het is weer fijn langs de lijn want de sfeer is er weer.” In plat Amsterdams, het was nog een soort aanstekelijk lied ook en het zou in deze tijd zomaar opnieuw uitgebracht kunnen worden. Tenminste….in onze gemeente Nieuwkoop dan.
Natuurlijk geholpen door de vele derby’s die de hoofdmachten van onze voetbalclubs tegen elkaar mogen spelen. De derby’s lijken zo langzaam maar zeker te ontaarden in ware dorpsfeesten. Elke club is inmiddels wel zo slim om na afloop van zo’n onderlinge ontmoeting de regie snel uit handen te geven aan een plaatselijke DJ, die vervolgens de avond afmaakt waarbij de tap overuren draait en de penningmeester een glimlach op het gezicht heeft die met het uur groter wordt. Prachtig natuurlijk die verbinding. Eerst een leuke, stevige, maar vooral sportieve wedstrijd en daarna door naar een knalfeest als derde helft. Het kan weer, het mag weer, en man man, wat hebben we het gemist.
‘Het schilderen van het hek of het bekladden van de doelpalen hoort er een beetje bij, maar dit moet niet te gek gaan worden’
Ruud hoopt dat de supportersacties niet te ver uit de hand gaan lopen
Maar niet elke derby verloopt even vriendelijk. Wedstrijden als Katwijk tegen Quick Boys of Spakenburg tegen IJsselmeervogels zijn over het algemeen minder gezellig, zachtjes uitgedrukt. Massale vechtpartijen en veel politie op de been. Gebroken ledematen, gele en rode kaarten, het heeft z’n glans inmiddels wel verloren. Ik zie dat bij onze derby’s niet gebeuren, het is en blijft toch een ‘ons kent ons’ wereldje en niemand heeft volgens mij de behoefte om de sfeer bederven. Waar misschien wel een risico zit is bij de acties voorafgaand aan de wedstrijd. Ik bedoel hiermee de zogenaamde ludieke acties waarbij een groep supporters van de ene club eens iets uitvreet bij de andere thuisspelende club. Het schilderen van het hek of het bekladden van de doelpalen is zo’n bekend fenomeen. Best geinig natuurlijk, hoort er een beetje bij, maar dit moet niet te gek gaan worden zeg maar. Men moet niet gemakshalve ook even de pui van de kantine of de kleedkamerdeuren gaan meenemen. Het moet niet zo zijn dat er vrijdagnacht hordes supporter op de been zijn, fietsend met rammelende verfblikken met als doel om een sportterrein van de toekomstige tegenstander een volledige metamorfose te laten ondergaan.
Vorige week werd onze eigen Erik Luijben gegijzeld door Vak-N. De mannen eiste voor zijn terugkeer heel veel bier en drie punten, hilarisch natuurlijk. Maar ook hier geldt, tot hier en niet verder. Dus niet dat bijvoorbeeld de volgende keer een nietsvermoedende voorzitter uit z’n huis word getrokken en voor een camera wordt gezet waarin hij oproept om de drie punten aan de tegenstander te laten.
Eén van de mooiste acties, jaren geleden alweer, vond ik het grote slot om het Altior hek voorafgaand aan de wedstrijd Altior-Nicolaas Boys. Laatstgenoemde club stond op het moment van spelen onderaan en supporters hadden de toegang met een groot hangslot afgesloten en combineerde dat met een spandoek met de tekst: “Ja, dat krijg je als de hekkensluiter langskomt.” Briljant toch? Maar ook hier geldt, tot hier en niet verder.
Nee, laten we elkaars terreinen heel houden, de wedstrijden stevig maar sportief, dan kan elke thuisspelende club de volgende dag terugkijken op een succesvol dorpsfeest met alle financiële voordelen die daarbij horen en zo houden we elkaar heel mooi in leven. En zo is en blijft het….weer fijn langs de lijn.
