Seizoen 2000-2001, 29 april. De competitieleider had zich geen beter slot kunnen wensen. Op de op één na laatste speeldag komen de nummer één en de nummer twee tegen elkaar uit. De voorsprong van de uitspelende koploper is drie punten, dus nog niets beslist. De lijstaanvoerder heeft dus niet genoeg aan een gelijkspel, want er is hierna nóg een ronde…
De échte clubwatcher weet na het noemen van de datum al welke wedstrijd dit is. Het zondagvoetbal zit dan nog in volle bloei. De onderafdelingen zijn omgezet naar een vijfde klasse. En juist in die klasse speelt zich iets af wat de geschiedenisboeken zal ingaan als “de wedstrijd die alles had”…
De mannen verzamelen zich zo rond 10.00 uur in de plaatselijke kroeg. Er staat een tafel gedekt met verse broodjes, vleeswaren en kaas. Later wordt er nog soep geserveerd. De mannen ijsberen in de rondte en de zenuwen nemen naarmate de tijd verstrijkt toe. Om het ijs te breken wordt het biljart opengesteld en gaan enkele spelers een pijltje gooien. De sfeer en saamhorigheid zijn optimaal, want men voelt dat er iets staat te gebeuren. Vier touringcars staan klaar: Één voor de selectie en staf en de andere drie voor de supporters om hun helden te ondersteunen….
‘Het zal hectisch worden, men zal geprovoceerd worden en een scheidsrechter die op dat niveau fluit zal het zo af en toe niet goed zien’
André van der Voort over ‘De wedstrijd die alles had’
Dan is het zo ver: De reis richting Rotterdam wordt aanvaard. Relaxt stapt iedereen de bus in en het zelfvertrouwen is groot. Daar is ook alle reden toe, want na de winterstop is men ongeslagen gebleven. De oudere spelers praten op de jongeren in en leggen hen als vaderfiguren uit wat hen komende middag te wachten zal staan. Het zal hectisch worden, men zal geprovoceerd worden en een scheidsrechter die op dat niveau fluit zal het zo af en toe niet goed zien. Dat moet men accepteren, zo geven de oudjes de jeugd deze instructies mee onderweg. Het laatste zetje richting de uitvoering wordt gegeven door de hoofdtrainer in zijn tactische bespreking als men daar op het complex arriveert en de kleedkamer wordt opgezocht…
Aan de warming-up was te zien dat het goed zat. Lekker scherp met de samengestelde groepsoefeningen bezig en men straalde eenheid uit. Maar ook aan de andere kant van het veld kon men zien dat de tegenstander klaar was voor dit duel. Maar niet iedereen bleek klaar voor deze wedstrijd, want waar was de scheidsrechter? Niemand had nog iets vernomen van de voor dit duel aangestelde arbiter en het liep toch al aardig richting 14.00 uur. Wat zou er aan de hand zijn?
Het verlossende woord kwam vanuit de bestuurskamer en bereikte daarna het veld. De man in het zwart was door de KNVB op twee wedstrijden gezet op deze zondag. En hij was nog maar net klaar met zijn eerste klus in Gouda. Spoedig zou hij zich naar Rotterdam begeven, maar aangezien de man beschikte over een bromfiets en niet over een auto kon dit wel even gaan duren. Waar de ene ploeg verkoos om op het veld te blijven ging de andere formatie naar binnen. Rare gewaarwording, maar men had er allebei last van….
De supporters van de uitspelende vereniging hadden bezit genomen van het complex. Zij hadden diverse sfeeracties op touw gezet en ondersteunden dit met spandoeken, vlaggen en vuurwerk. Vlak vóór de aftrap stak men een honderdduizendklapper aan. De verzorger van de thuisclub dacht daar anders over, want met zijn waterzak maakte hij een abrupt einde aan het vuurwerk. De toon was gezet voor de supporters en men ging nóg hartstochtelijker tekeer. Zij zagen het doven van het vuurwerk als een zware belediging en keerden zich vooral tegen het thuispubliek en thuisploeg. Overigens zonder incidenten, maar de sfeer raakte hiermee toch ietwat verhit…
Anderhalf uur later dan de oorspronkelijke aanvangstijd waren de eerste balomwentelingen zichtbaar. De thuisploeg pakte direct het initiatief en maakte al snel de openingstreffer: 1-0. Maar net zo snel als die treffer viel stond ook de gelijkmaker alweer op het bord: 1-1. Tóch zag de thuisclub kans om opnieuw op voorsprong te komen. Binnen het kwartier was het alweer 2-1. Wat zou dit voor een middag gaan worden?!
Twee minuten later sloeg de vlam in de pan. De zéér jonge centrale verdediger vergreep zich aan de spits met een snoeiharde tackle en kreeg hiervoor terecht een gele kaart. Maar voor het slachtoffer kwam er een andere kleur tevoorschijn: Rood wegens natrappen. De toon van de wedstrijd was gezet en het werd harder en harder. De scheidsrechter moest alle zeilen bijzetten om de twee kemphanen uit elkaar te houden, want de spanning stond er vol op. Enkele kansen over en weer werden niet gepromoveerd tot doelpunten en zo ging men de rust in met die 2-1 stand, die na een kwartier wedstrijd al bereikt was….
‘Koninginnedag 2001 zal ingaan als de dag dat het gehele dorp met een zonnebril op de neus heeft doorgebracht, als gevolg van die dag daarvoor’
André van der Voort over ‘De wedstrijd die alles had’
De verslaggever van de plaatselijke omroep was ook in één van die touringcars meegereisd en had zijn luisteraars veel te vertellen. Ook voor diegenen die niet naar Rotterdam waren gekomen was dit natuurlijk prachtige informatie over de stand van zaken op het veld. De tweede helft ging door zoals de eerste geëindigd was: Spijkerharde en vlijmscherpe duels. Langzaam maar zeker kwam het initiatief bij de bezoekers te liggen. De gelijkmaker kon dan ook niet uitblijven. De jonge centrumspits, die overigens nog altijd actief is bij deze club, profiteerde van een slippertje achterin bij de defensie van de Rotterdammers en zette zijn ploeg weer naast het thuisteam, zo halverwege de tweede helft: 2-2. De strijd was weer volledig open. De twee teams besloten wat minder in de fysieke duels terecht te komen en gingen proberen vooral voetballend een beslissing te forceren. Minuut drieëntachtig symboliseerde alles. Het leverde ook legendarisch radiocommentaar op van de eerder genoemde verslaggever, die helemaal uit zijn plaat ging in die ene minuut…
De thuisploeg kwam gevaarlijk door via de rechterkant en een afgemeten voorzet volgde. De bal werd tegendraads ingekopt met een stuit en iedereen dacht dat dit dé beslissing in de wedstrijd zou zijn. Een onmogelijk geachte redding van de doelman volgde, die met een uiterste krachtsinspanning de bal naar de zijkant sloeg. Zijn linksachter pikte die bal op, pakte enkele meters en zag in de verte zijn centrumspits één op één staan met een verdediger. Een pass over zestig meter volgde en de bal bleef lang in de lucht hangen. De verdediger verkeek zich enigszins op deze actie en stond aan de verkeerde kant. De reeds gememoreerde jonge centrale aanvaller taxeerde en wachtte op het moment dat hij de bal in één keer uit de lucht kon halen. Een ongelooflijke uithaal volgde en schroeide tegen de touwen: 2-3. Zou het dan tóch….
Nerveuze minuten volgden. Het was aan de scheidsrechter hoelang het nog zou duren. Het slotoffensief werd door het thuisteam ingezet, maar dat bleek krachteloos. Men was mentaal geknakt, want in plaats van een voorsprong stond men enkele tellen later voor het eerst achter. De aanhang ging zich al te buiten aan de snacks, want ook voor hen liep het tegen etenstijd. Zodoende was de vitrine al snel leeg en besloot de buurvereniging als welkom alternatief ook zijn kantine open te stellen voor de hongerige fans….
Het eindsignaal volgt. Spelers kijken vol ongeloof naar elkaar en springen in elkaars armen. Ook de leiders en technische staf hebben het niet meer. Supporters rennen het veld op en delen mee in de feestvreugde. De vijand is verslagen en het feest kan beginnen. Het bier vloeit rijkelijk, want hier heeft men zó lang naar toe geleefd. De thuisploeg druipt teleurgesteld af en zoekt de kleedkamer op. Totaal gedesillusioneerd kunnen enkele spelers het nog wel opbrengen om de kampioen te feliciteren, maar men is vooral bezig met het eigen falen…
Na de euforie in de kleedkamer moeten de spelers, staf en supporters weer terug naar het eigen complex. Een heerlijke terugreis volgt met veel bier en gezang en men knuffelt elkaar nog eens en nog eens. De bussen draaien het terrein op. Een geweldige menigte heeft zich verzameld voor de eigen kantine en vormt een dikke erehaag waar iedereen die meegereisd is doorheen moet zien te komen. De ontlading bij de thuisblijvers is eveneens groot. In de kantine staat een DJ inmiddels al zijn muziek in te regelen en het feest kan beginnen….
De Koninginnenacht is nog nooit zó vroeg ingezet. Koninginnedag 2001 zal ingaan als de dag dat het gehele dorp met een zonnebril op de neus heeft doorgebracht, als gevolg van die dag daarvoor. Soms gebeuren er dingen die het daglicht niet kunnen verdragen….
