Vanaf half maart zitten we in een zogeheten “intelligente lockdown”. Nu kan ik mij al enigszins voorstellen dat de bevolking het “C-woord” zo ondertussen genoeg heeft gehoord en daar ben ik er ook eentje van. De sport wordt echter langzamerhand weer opgepakt en dat is iets om wél vrolijk van te worden. De media daarentegen blijven daar wat op achter…
Liefhebber als ik ben zag ik vooral uit naar de maandag-editie van mijn “streeksuffertje”. De sportkatern diende helemaal uitgeplozen te worden voordat ik naar mijn werk ging. Je moet natuurlijk wel kunnen meepraten bij het koffiezetapparaat over de verrichtingen van al die clubs. Het betaalde voetbal en andere betaalde sporten worden toch wel uitvoerig beschreven. Het journaille gaat nu wat meer op zoek naar achtergronden in plaats van dat men zich bezighoudt met analyses en wedstrijdverslagen. Op zich is daar helemaal niets mis mee en het levert ook wel weer een andere kijk op de materie, maar toch. Op een of andere manier mis je iets…
Sterker nog: Dat plaatselijke suffertje heeft de complete sportredactie naar huis gestuurd! Nu was de sport al enigszins ontmanteld de laatste jaren en beperkte men zich tot het summier schrijven van wedstrijden, die er volgens die krant écht toe doen (vooral zéér op Alphense clubs gericht) maar om dan een redactie compleet de mond te snoeren is in mijn ogen killing voor een dagblad en zijn sportliefhebbende lezers. Zijn zij niet in staat om achtergrondinformatie te verstrekken? Is het te duur om eens met mensen in contact te treden die een verhaal hebben? Sport is namelijk héél breed van opzet. In mijn ogen was dit juist dé tijd om sporten die onderbelicht zijn eens voor het voetlicht te stellen en de volle aandacht te schenken. Wat zou de achterliggende gedachte zijn?
‘Vroeger was men fysiek aanwezig bij wedstrijden en waren ze gewoon aanspreekbaar voor het grote publiek. Nu heeft men de complete sportredactie naar huis gestuurd!’
André stelt het beleid van het AD ter discussie
In de tijden dat het dagblad nog Rijn & Gouwe heette en de sportredactie floreerde binnen die krant met pioniers zoals Rien van Vliet en John Zonderop was dit nooit voorgekomen. Dit is natuurlijk makkelijk roepen, maar juist mensen met een sporthart hadden dit nóóít getolereerd. Sterker nog: Men was ook fysiek aanwezig bij wedstrijden en ze waren ook gewoon aanspreekbaar voor het grote publiek. Maar nu wordt een vereniging gebeld met de vraag wie de doelpunten heeft gemaakt en niet eens wordt er een woord over de wedstrijd zelf gerept. Bezuinigingen tot daar aan toe, maar de krant heeft zijn eens zo toonaangevende afdeling helemaal kapot gemaakt…
En dat brengt ons direct bij het volgende hoofdstuk: Hoe gaan we die grote rij afgehaakte lezers weer terug krijgen? Want vaak is het zo dat als je iets weghaalt het niet zo snel meer terugkomt zoals in vroeger tijden. De redenen zijn wel bekend, want met de opmars van de sociale media is nieuws snel verouderd, en ook als de opbrengsten van reclame en/of adverteerders plus abonnees ook nog eens fors teruglopen moet er gesneden worden in budgetten. Dat is klip en klaar. Tja, om de gezonde kip te slachten om de zieke kip beter te maken is geen oplossing. Maar draai dat maar eens terug…
We moeten het dus doen met die staatjes van doelpuntenmakers en tussenstanden en dat alles op welgeteld één pagina. Als belangstellend lezer blijf ik daar dan maar bij hangen, want die info moet toch opgesnoven worden. Het dagblad heeft dus een afslag gemist. Die conclusie mag je toch wel aan deze feiten verbinden. De berichtgeving op internet beperkt zich ook tot “de grotere clubs” in de regio, dus in die zin is men wel consequent. De sportliefhebber pur sang gaat verder in zijn zoektocht om zijn nieuwsgierigheid te bevredigen in deze lange periode van sportdroogte. Die droogte houdt nog wel even aan, want de zomer is gregoriaans gezien nog niet eens begonnen. Een gemiste kans dus voor een krant die ooit zó toonaangevend was in zijn berichtgevingen, maar nu fungeert als de spreekwoordelijke speld in de hooiberg. Je moet goed blijven zoeken naar het nieuws, dat je pakt. Opnieuw een voorbeeld dat schaalvergroting tot een uiteindelijke abonneeverkleining leidt…
