Juist door het plassengebied dat onze gemeente zo kenmerkt hebben we in de loop der jaren vele goede en aantoongevende schaatsers afgeleverd. De Friezen pretenderen altijd dat zij de besten hebben voortgebracht en enig recht van spreken hebben zij ook wel. Maar tóch laat onze streek zich zeker niet onbetuigd…
Jan van der Hoorn werd in 1947 uitgeroepen tot winnaar van de Elfstedentocht. Dat was echter pas enkele maanden later na de wedstrijd. De kweker langs de Westkanaalweg werd in de officieuze uitslag als zesde gekwalificeerd, maar aangezien de eerste vijf rijders onderweg stout waren geweest werd hij alsnog tot winnaar uitgeroepen. Dat doet natuurlijk helemaal niets af aan de prestatie, maar de festiviteiten die bij de winst horen waren dus niet aan Van der Hoorn besteed.
Een andere topper uit het volgende decennium woonde ook langs de Westkanaalweg en droeg ook nog eens dezelfde naam. Deze Jan van der Hoorn won met nog vier andere rijders in 1956 die grote wedstrijd over tweehonderd kilometer. Samen met Aad de Koning, Jeen Nauta, Maus Wijnhout en Anton Verhoeven kwamen zij met zijn vijven met de handen in de lucht gezamenlijk over de finish. Echter werd er in deze editie geen winnaar aangewezen, maar de namen van toen zijn wel in de geschiedenisboeken opgenomen. Overigens werd zoon Rick nationaal kampioen bij de B-rijders in het marathonschaatsen, waar hij onder andere Herbert Dijkstra (sportcommentator NOS) achter zich wist te houden.
Niet alleen waren “onze mannen” goed in het duurwerk, maar ook op de sprintafstanden deden “we” mee. Exponent was in dit geval Jos Valentijn uit Papenveer. Vanaf 1970 tot 1978 was hij een van de mondiale toppers op dat gebied. Hij werd drievoudig nationaal kampioen en in 1976 kon hij zelfs wereldkampioen worden. Na drie afstanden leidde Valentijn het klassement met een kleine voorsprong op concurrenten zoals Dan Immerfall en Johan Granath. Echter overmande de zenuwen hem, want hij startte drie keer vals, hetgeen diskwalificatie inhield. Toch kan de tegenwoordig in Friesland wonende sporttherapeut terugkijken op een mooie carrière. Dat ene smetje heeft hem lang achtervolgd, zo ook nu weer…
‘De vorst bevindt zich meer in zijn paleis dan in het klimaat’
Door de milde winters is er steeds minder natuurijs
Tot zo ver de geschiedenis van wat langer geleden. Recentelijk namen we afscheid van de Nieuwveense Annouk de Rijk, die onder haar meisjesnaam Van der Weijden wellicht beter bekend is. In stijl sloot zij haar loopbaan af in het Olympische jaar 2018, haar beste jaar ooit. Door beulswerk te verrichten pakte Ireen Schouten op de massastart namens Team NL brons. Zelf greep ze nét naast het eremetaal (0.19 seconden) op de langste afstand en kwam zij vier jaar eerder in Sochi al in het bezit van een Olympisch diploma op de drie kilometer. Na enkele nationale titels én een derde plaats op het WK Allround in een kolkend Olympisch Stadion in Amsterdam kwam er een einde aan de topsportjaren voor haar. .
De topper van nu is ook een dame. Melissa Wijfje, Korteraarse van origine, is een allroundster bij uitstek en heeft soms pieken op de metrische mijl en de langere afstanden. Een aankomend talent is de uit Noorden afkomstige Beau Snellink. Deze jonge stayer heeft onlangs met de elite meegereden op het NK in een leeg Thialf. Weer een mooie ervaring rijker. Snellink moet nog wat stapjes gaan maken, maar hij is nog jong genoeg om dit te kunnen voltooien. Eentje dus voor in de toekomst….
Laten we hopen dat we lang kunnen genieten van deze prachtige sport, zijn beoefenaars en de gemeentelijke uithangborden. De winters worden milder, natuurijs lijkt steeds zeldzamer te worden en de vorst bevindt zich meer in zijn paleis dan in het klimaat. Als dat maar geen gevolgen heeft voor de sport an sich, want er is niets mooiers dan een bevroren plas waarop men klappen kan maken tijdens bijvoorbeeld een uitgeschreven toertocht van een van onze ijsverenigingen. Ik hoop vurig dat die dagen van toen weer terugkomen, nostalgisch als ik ben. En anders duik ik gewoon de geschiedenisboeken weer in, op zoek naar mooie plaatjes en verhalen…
