Sinds eind april is het weer mogelijk voor onze voetbaljeugd om meters te maken op het veld. Geen officiële wedstrijden en toernooien, maar wel een kans om je verder te ontwikkelen en bovenal plezier te maken. Dat alles zonder ouders, want die zijn door de regels van het RIVM niet welkom op de sportcomplexen.
Bij elk voetbalteam zijn ze tegenwoordig wel aanwezig. De ouder of ouders die het beter weten dan de trainers, scheidsrechters of soms ook het bestuur van de club. Luidkeels laat hij of zij met afgrijzen langs de lijn weten wat hij van de tactiek van de trainer vindt. Schreeuwend naar vooral zijn eigen kind, wat hij of zij wel en niet moet doen in het veld. De scheidsrechter onder druk zetten als zijn of haar kind wordt aangepakt door een tegenstander. Aanwezig bij bijna elke training en dan vooral de trainer wijzen op wat wel goed gaat of niet en hoe hij het zelf beter zou doen.
Op elk niveau komt het voor. Van de JO13-4 bij je plaatselijke vereniging, tot de Onder 15 bij Ajax of FC Utrecht. Zelf lukt het mij als scheidsrechter om me negen van de tien keer voor af te sluiten voor dit soort stoorzenders, maar voor trainers is het een stuk lastiger op het moment dat je persoonlijk wordt benaderd. In een artikel die deze week op de NOS verscheen liet een trainer van vv Dokkum blijken de gang van zaken wel positief te vinden. “Wat een rust en kalmte. Geen geschreeuw, geen commentaar, geen vragen”, zo zei hij.
Jonge voetballers weten soms van de stress niet meer wat te doen op het moment dat een ouder staat te schreeuwen langs de kant. In hetzelfde artikel zei een sportpsycholoog het volgende. “Er zijn kinderen die angstig worden van hun ouders of zich ervoor schamen.” Ouders hebben vaak geen idee wat ze veroorzaken met hun gedrag langs de lijn. De wil om te winnen lijkt soms groter dan bij het eigen kind, die liever plezier heeft.
En och wat hebben sommige ouders het nu moeilijk. Want ja, je kunt nu tenslotte niet meer op het terrein komen en geen invloed uitoefenen op dat wat er op het maaiveld plaatsvindt. Je kunt niet zien hoe je kind het er vanaf brengt. Je kunt niet teamgenoten van je kind afzeiken op het moment dat diegene een waardeloze pass geeft. Maar als er een teamindeling op de website wordt gepubliceerd en zijn/haar kind zit niet in het hoogste team, dan weet men niet hoe snel ze naar de telefoon moeten grijpen en ze naar het bestuur moeten bellen. Sommige dingen veranderen nooit. Ook nu niet. Ik sprak erover met een trainer bij SV Nieuwkoop, die treffend zei: “Alle ouders denken dat ze met z’n tweeën de nieuwe Messi op de wereld hebben geneukt.”
‘Ik zou me direct als scheidsrechter aanmelden’
Rick ziet een jeugdvoetbaltoernooi zonder ouders wel zitten
Eindelijk dus nu eens tijd voor trainers en spelers om in rust de voetbalkwaliteiten te ontwikkelen. Dat ouders het moeilijk hebben met het loslaten van de kinderen, blijkt wel uit foto’s op de website van Alphense Boys. Daarop is te zien dat ouders zich tijdens trainingen massaal voor het hek verzamelen om te kijken naar wat er zich op het veld afspeelt of zelfs in de graskant naast de moskee gaan staan kijken. Alphense Boys zegt er zelf dit over. “Het wordt nu toch echt tijd dat de KNVB tegen deze vreemde en achterhaalde maatregel bij het RIVM of de regering gaat lobbyen.” Is het dan echt zo moeilijk om je kind drie maanden los te laten als hij of zij gaat voetballen? Bij SV Nieuwkoop staan er al een stuk minder ouders te kijken voor het hek. Dus het kan wel…
Wat vinden kinderen er dan zelf van? Zelf train ik tijdens de ‘coronaperiode’ een Onder 15 team van SV Nieuwkoop en ik heb er maar eens naar gevraagd. De reacties waren wisselend. Allemaal gaven ze aan dat ze het leuk vonden als de ouders komen kijken, maar er waren er ook bij die aangaven dat ouders schreeuwen, dat ze dat vervelend vinden en dat ze zich beter konden focussen nu het stiller is langs de lijn. Eigenlijk hetzelfde beeld als dat naar voren komt in het eerder genoemde NOS artikel.
Competitievoetbal zonder ouders of andere familieleden zou een wel heel verregaande maatregel zijn, maar ik zou toch benieuwd zijn wat er zou gebeuren als de KNVB een aantal toernooien zou organiseren waar geen ouders welkom zijn. Hoe presteren kinderen dan? Ik zou me direct aanmelden als scheidsrechter bij dat toernooi.
En clubs zelf? Die zouden deze zelfbenoemde Louis van Gaaltjes wel eens wat harder aan mogen pakken. Hoe vervelend dat ook is. Laat deze periode dan ook een moment van reflectie zijn voor voetbalouders. Als er straks weer ouders op de voetbalcomplexen mogen komen, laat het trainen en coachen dan aan de trainer. Moedig je kind en zijn/haar team positief aan. Daar wordt het alleen maar leuker van. Voor je kind, voor je trainer, voor andere ouders en voor jezelf.
