Nieuwveen | Stel je eens voor, je bent net zevenentwintig geworden, lichamelijk verder topfit maar je kan op sportgebied niet meer doen wat je het liefste doet. Voor Danny Pieterse, rechtsbuiten in het keurkorps van Manfred van den Bosch bij Altior, is dit helaas de harde realiteit. De diagnose kraakbeenschade zette afgelopen maand een keiharde streep door zijn verdere actieve voetballeven.
We spreken de nog altijd goedlachse Pieterse thuis in Nieuwveen waar hij momenteel van een verplichte rust ‘geniet’. Rust, die hem werd opgedragen door de artsen die hem nu twee weken geleden opereerden aan zijn rechterknie. De geboren Langeraarder maakte in het seizoen 2009-2010 zijn debuut in het eerste van Altior, dat toen onder de bezielende leiding stond van Leidenaar Fred Filippo. Ironisch genoeg waren de eerste minuten die hij in het vlaggenschip speelde tegen DOSR, net als in november toen hij vanwege de aanhoudende pijn in het geplaagde gewricht voor het laatst de handdoek in de ring moest gooien.
De laatste drie seizoenen gingen helaas gepaard met veel blessureleed. Begin 2016 gaat het voor het eerst mis blikt Pieterse terug. ‘Tijdens een actie met de bal aan de voet verdraaide ik mijn knie en wist ik direct dat het goed mis was. Per brancard werd ik van het veld gedragen.’ En goed mis was het. Pieterse bleek een scheur te hebben opgelopen in de voorste kruisband en zijn meniscus was voor een groot deel afgescheurd. Een operatie en een lang herstelde volgde, maar helemaal pijnvrij was hij nooit meer. ‘Het is altijd een beetje met vallen en opstaan gegaan, dan speelde ik weer en vervolgens zat ik weer weken aan de kant. De stekende pijn kwam ook steeds sneller opzetten. Daarbij voelde mijn knie instabiel, waardoor ik niet volledig op mijn rechterbeen kon vertrouwen.’
Pieterse liet eind 2017 een MRI maken en daarop was weer een scheur te zien in de meniscus. De kijkoperatie die werd ingepland zag Pieterse uiteindelijk van af. ‘Ik was begonnen alles rondom mijn knie op te trainen onder begeleiding van een fysiotherapeut, en dit wierp zijn vruchten af. Na een aantal maanden was de instabiliteit verdwenen en was ik weer in staat pijnvrij te sporten (naast voetballer is Pieterse een fervent tennisser, red.). Vorig seizoen heb ik ook gewoon nog een prima seizoen gedraaid met als hoogtepunt het behaalde kampioenschap in de derde klasse. Ik ben in ieder geval blij dat ik dat nog heb mogen meemaken.’
‘Ik heb de afgelopen jaren zo vaak aan de kant gezeten dat ik er al een beetje aan gewend ben geraakt’
Danny Pieterse
Dit seizoen keerde de stekende pijn terug en in de thuiswedstrijd tegen DOSR kwam de ijdele rechterspits dus voor het laatst in actie. Begin dit jaar werd er nieuwe MRI gemaakt en deze ging gepaard met zeer slecht nieuws; naast de scheur in de meniscus bleek Pieterse ook kraakbeenschade te hebben opgelopen aan het bovenbeen. Op 6 februari van dit jaar stond de eerder genoemde operatie gepland, waarbij ditmaal een deel van de meniscus is verwijderd. Middels microfractuur, waarbij gaatjes worden geboord in het bot om een combinatie van bindweefsel en kraakbeen aan te maken, is getracht het gebied rondom de kraakbeenschade te verbeteren.
Het herstel zal maanden in beslag nemen maar terugkeren op het voetbalveld zit er voor Pieterse niet meer in. Als alles goed gaat zal hij over een maand of negen weer rustig aan kunnen gaan beginnen met hardlopen. ‘Ik hoop zo snel mogelijk de krachttraining te kunnen gaan combineren met rondjes op de wielrenfiets. Daar haal ik ook mijn plezier uit. Met een jaar hoop ik weer mijn eerste stappen te kunnen zetten op de tennisbaan. Hopelijk gaat dat goed en kan ik snel weer de aansluiting vinden bij mijn tennisteam en deelnemen aan de diverse regionale toernooien.’
Op de vraag of hij het moeilijk vind om op de zondagen te gaan kijken bij zijn ‘oude’ teamgenoten antwoordt hij opvallend berustend. ‘Ik heb me er inmiddels wel bij neergelegd, hoe groot de klap van de laatste diagnose ook was. Ik heb de afgelopen jaren zo vaak aan de kant gezeten dat ik er haast al een beetje aan gewend ben geraakt.’
Misschien zien we Pieterse, in het dagelijks leven werkzaam als combinatiefunctionaris tennis bij Team Sportservice, een bedrijf dat sport en beweging binnen verschillende gemeenten stimuleert, ooit nog terug in een andere rol binnen het voetbal. ‘Ik ben opgeleid tot gymdocent en heb in het verleden veel lesgegeven bij verschillende tennisverenigingen in de regio. Groepen motiveren, en dan met name kinderen, ligt me wel en dit wil ik in de toekomst weer gaan oppakken. Ik denk er over na om trainer te worden van een jeugdteam bij Altior zodat ik die binding ook behoudt. Het voetbal kan ik waarschijnlijk toch nog niet helemaal missen…’
