Nieuwkoop | Deze week is een week die de spelers van SV Nieuwkoop zich nog lang zullen gaan herinneren, en hopelijk kleven hier straks enkel goede herinneringen aan. Dat zou betekenen dat aanvoerder Joris Verweij komende woensdag de KNVB-Beker voor amateurs boven zijn hoofd tilt en zaterdag de kampioensschaal. Die laatste kan Nieuwkoop haast niet meer ontgaan, voor de beker zal er waarschijnlijk nog eenmaal heel diep gegaan moeten worden. Maar de mannen van Boris van Es zijn er klaar voor, zo horen wij uit eerste hand van routinier Verweij en jongeling Sam van der Hoorn.
We nemen plaats in Café ’t Praathuis, een gezellig bruin café aan de Nieuwkoopse Plassen. Wanneer de kastelein vraagt wat de heren willen drinken antwoordt de jongste van het stel als eerste: “Een water alsjeblieft”. Even brengt het de aanvoerder aan het twijfelen, maar nadat hij zelf nog eens aanhaalt dat de wedstrijd pas woensdag is wanneer de kastelein hem vraagt of hij een biertje wil, gaat hij toch voor een fluitje. “Moet kunnen.” Het tekent de aanvoerder, een type niet lullen maar poetsen. Ook binnen de lijnen, daar misschien nog wel meer. Hoe anders is zijn teamgenoot naast hem. Het nieuwe talent, een sierlijke middenvelder, die op het eerste oog wat bescheiden overkomt.
Zo mannen nu we zitten vallen we maar direct met de deur in huis. Waar kijken jullie meer naar uit; naar woensdag of zaterdag? “Het kampioenschap vind ik hartstikke mooi natuurlijk maar mijn voorkeur gaat nu wel uit naar de beker. Dit is iets unieks natuurlijk en iets dat we, denk ik, als Nieuwkoop zijnde nooit meer gaan meemaken. Het is nu wel iets makkelijker praten want het kampioenschap kan ons bijna niet meer ontgaan, maar zo dacht ik er een paar weken geleden ook al over”, steekt Verweij meteen van wal. “Het kampioenschap, de stap naar de tweede klasse komt wel voor Nieuwkoop, is het niet dit seizoen dan wel volgend seizoen”.
“Ik heb de beker ook op plek één staan”, valt Van der Hoorn hem bij. “Eerst zag ik het als erbij, wedstrijden tussendoor, maar inmiddels is het besef er hoe speciaal dit is.”
“Wanneer je vijf van dit soort ploegen uitschakelt kun je niet meer van geluk spreken”
Joris Verweij over de aanloop naar de bekerfinale
Het bekeravontuur
En speciaal is het. Nieuwkoop schakelde al drie vierde divisionisten en twee eersteklasser uit in de knock-out fase van het toernooi en maakt zich nu in de finale op voor een clash met wederom een eersteklasser, het Rotterdamse XerxesDZB. Het vertrouwen is na de reeks wedstrijden gegroeid beaamt ook Verweij: “Kijk wanneer je één keer een topploeg uitschakelt kun je nog spreken van geluk, maar wanneer je zoals wij vijf rondes tegen dit soort ploegen overleven is het geen geluk meer natuurlijk. Tegen Zwaluwen pasten we onszelf nog aan, maar de wedstrijden daarna speelden we echt ons eigen spel en zette we ook die ploegen onder druk. Zo kunnen wij het iedere tegenstander moeilijk maken. Alleen tegen Westlandia lukte dit niet, maar dat was dan ook wel de beste ploeg die we tot nu toe troffen.”
Boris van Es is naar zijn spelers toe duidelijk geweest waar zíjn prioriteiten liggen in aanloop van de bekerfinale. “Ja Boris vindt de competitie het belangrijkst, daarom heeft hij er ook alles aan gedaan de wedstrijd verplaatst te krijgen. Xerxes vond het onzin, maar toen Boris aandrong en aanbood de wedstrijd bij hun te spelen dacht waarschijnlijk de penningmeester ‘Ja dat lijkt me wel een strak plan’ en toen gingen ze alsnog akkoord. Zaterdag wacht Koudekerk en we hebben die hersteltijd echt nodig want dit soort potjes vraagt net even meer van je lichaam dan een potje tegen Stompwijk”, aldus Verweij die in het dagelijks leven in de betonbouw werkzaam is.
De ontwikkeling
Wat maakt deze ploeg nou zo speciaal en zo moeilijk te verslaan? “De samenstelling van deze groep klopt precies. En dan heb ik het niet alleen over de spelers. De trainer en zijn staf, vooral zijn assistenten Johan Stolwijk en Michel Zuijdervliet zijn hierin ook heel belangrijk. Zij brengen soms net dat beetje extra op een training of net voor de wedstrijd om de boel op scherp te zetten. Binnen de selectie zit het daarnaast ook echt goed. Er is balans tussen jong en oud. De jongere gasten luisteren en proberen te leren van de oudere spelers zoals Joris of natuurlijk een Mike Boelee, die ook heel belangrijk is. Maar in wedstrijden luisteren zij op hun beurt ook naar een jongere speler wanneer die iets zegt. We zijn wat dat betreft echt een team.”
“Zonder mannen als Joris en Mike was ik nu nog de jeugdspeler geweest”
Sam van der Hoorn maakte noodgedwongen een groei door als speler
Ook het systeem dat Van Es introduceerde wordt aangehaald en beide spelers zijn het er dan ook over eens dat de hand van de trainer goed zichtbaar is. Vanaf het prille begin sleep hij op trainingen zijn speelwijze erin. Soms tot vervelens toe kwam dezelfde pass- en trapoefening tevoorschijn, maar dit alles betaalde zich al snel uit.
Verweij haalt tevens aan dat Van Es beschikt over minstens zeventien volwaardige eerste elftal-spelers en de breedte van de selectie hen al meermaals gered heeft. Goede spelers heeft Van Es zeker tot zijn beschikking. Naast de pas zeventienjarige Noë Esselink die achterin wekelijks uitblinkt en zijn mannetje staat is ook de pas achttienjarige Van der Hoorn dit seizoen één van de smaakmakers op het vijfmans middenveld. De spelverdeler voetbalt daar alsof hij er al jaren loopt. “Ik heb wel een bepaalde groei doorgemaakt dit seizoen ja. Maar het ging ook weer niet vanzelf hoor”, aldus de student meubelmaker. “In de omschakeling kan ik nog wel eens slapen en dat krijg ik dan wel te horen van types als Joris of Mike. Ook op de trainingen moest ik erg wennen aan het fysieke verschil. Ik wil misschien de kantjes er nog wel eens van aflopen, maar dat wordt echt niet getolereerd. Dit alles heeft me wel beter gemaakt. In het begin werd ik nog wel eens kwaad wanneer ik een ‘cake-ie’ kreeg. Maar nu kijk ik als ik de bal krijg eerst om me heen en handel ik wat sneller zodat ik niet mijn actie te lang doorvoer en die gast hier naast me weer achterop mijn enkels heb zitten. Dit was erg wennen en is het nog steeds, maar zonder mannen als Joris en Mike was ik nu nog de jeugdspeler geweest in plaats een jonge speler.”
Verweij zag ook de ontwikkeling bij zijn jonge teamgenoot en gaat nog even door op de trainingsintensiteit. “Ik durf wel te zeggen dat daar ook een groot deel van ons succes aan te wijten is. Wij zijn by far de fitste ploeg van heel de competitie en dat zag je ook in de bekerwedstrijden. We trainen echt op het scherpst van de snede. Ikzelf wil bijvoorbeeld een partijspel altijd winnen en Sam haalde hem al even aan, Boelee heeft dat misschien nog wel net een stapje erger. Jonge gasten, en ik wijs niemand aan (Verweij wijst opzichtig naar Van der Hoorn), hadden hier wel moeite mee. ‘Moossie‘ wordt nog wel eens boos als ‘ie een tikkie krijgt ja haha. Maar het gaat steeds beter moet ik zeggen.”
“Als we met lege handen staan was ik er liever direct tegen een Zwaluwen uitgevlogen”
Voor Verweij telt woensdag alleen de winst
Zenuwen
Beide heren kijken erg uit naar de finale en de routinier maakte voor het eerst in zijn carrière kennis met het fenomeen zenuwen. “Dat heb ik normaal helemaal niet, eigenlijk nooit gehad ook. Maar bij de halve finale merkte ik dat ik er toch wel al een dag van tevoren erg mee bezig was. Dat zal nu met de finale nog wel een dagje eerder zijn. Je wilt nu gewoon niet met lege handen komen staan. Dan had ik er bij wijze van spreken liever na al gelijk tegen Zwaluwen of Olympia uitgeknikkerd geweest.”
“Ja Ik merk ook dat het begint te leven. Het is nu alles of niets, of we tillen na negentig minuten iets boven onze hoofden of we gaan bij wijze van spreken jankend het veld af. Maar ik heb er echt vertrouwen in. Ik heb de wedstrijd al in mijn hoofd afgespeeld en ik denk dat we met 1-3 gaan winnen. Uiteraard komen we wel eerst weer met 1-0 achter…”, spreekt Van der Hoorn in ene vol bravoure.
Verweij: “Ik houd het – en hoop – op een 1-2 overwinning, met de winnende treffer dit keer binnen de negentig minuten. Ergens vijf minuten voor tijd zal wel lekker zijn.”
De competitie en de titel
Na een meer dan goede voorbereiding waarin niet werd verloren en onder meer de 0172SPORT-CUP werd gewonnen, begint Nieuwkoop de competitie zeer matig. Hierna komt de ploeg in de flow en wanneer er direct na de winterstop gewonnen wordt van koploper Lugdunum is men écht één van de titelfavorieten. De koppositie wordt gepakt, maar men raakt deze ook weer kwijt en een aantal weken geleden leek de titel dan ook naar buurman Aarlanderveen te gaan. “Drie weken geleden dacht ik ‘die zijn we kwijt’ en kijk nu hoe we er na afgelopen weekend voorstaan. Vijf punten los met nog twee te gaan. Ik heb echt heel lang gedacht dat we uiteindelijk met helemaal niks naar huis zouden gaan. Had je dan nog kunnen spreken van een mooi seizoen? Dat zou ik heel moeilijk vinden”, aldus de Nieuwkoopse captain. “Nu mogen we zelfs nog een keer verliezen, dat is wel een fijne gedachte als je weet dat je na de bekerfinale Koudekerk treft, één van de zwaarste tegenstanders.”
“Ik weet niet of ik me had kunnen opladen voor de nacompetitie”
Van der Hoorn laat met deze uitspraak Verweij’s oren klapperen
Van der Hoorn is blij dat het kampioenschap nu binnen handbereik is en er geen verplicht ‘toetje’ volgt na het al lange seizoen. “Heel eerlijk? Ik weet niet of ik me had kunnen opladen voor de nacompetitie…” Er ontspint zich vervolgens een mooie dialoog tussen de middenvelders. “Wacht even, je niet zou kunnen opladen? Hoe oud ben je nou joh?!” Achter het stel kibbelende oranjehemden stikt een meeluisterende klant vervolgens in zijn zojuist geserveerde loempia speciaal, iets dat we niet aan de kookkunsten van kok des huizes kunnen toeschrijven. “Ja eh, nee dan speel je nóg vier wedstrijden. Pfff dat had ik echt niet getrokken denk ik.” “Net zoals de trainingsintensiteit van die gasten zal ook dit wel een generatiedingetje zijn”, de oudste van het stel laat het er vervolgens hoofdschuddend bij zitten.
Het aanstaande kampioenschap betekend ook de stap naar de tweede klasse. Iets waar Verweij al eerder kennis mee maakte. “In deze snap ik Boris ook heel goed, de stap omhoog is voor de ontwikkeling van onze jonge groep heel belangrijk. Dat is de reden dat hij de competitie op één zet. Ik speelde eerder met Nieuwkoop in de eerste klasse en ondanks dat dit een rampseizoen was heb ik toen als jonge jongen het meeste geleerd.” Een TAVV-scenario ziet Verweij dan ook niet zo snel geburen. TAVV promoveerde vorig seizoen naar de tweede klasse, maar moeten na één seizoen alweer pas op de plaats maken. “Het verschil met TAVV is dat zij in een afbouwende fase zitten met veelal oudere spelers en wij juist in een opbouwende. Dit Nieuwkoop kan nog jaren vooruit, over zeven jaar zijn jongens als Sam nog steeds maar midden twintig natuurlijk.”
Dat de titel na een mooi gevecht naar Nieuwkoop lijkt te gaan en niet naar buurman en concurrent Aarlanderveen vind de aanvoerder een mooie bijkomstigheid. “Ja ik heb niet veel met die club, daar ben ik eerlijk in. Ze spelen natuurlijk nog wel nacompetitie, maar van mij mogen ze in de derde klasse blijven. Een derby spelen volgend jaar is wel mooi, maar ik gun ze geen feestje daar.”
We wensen Joris, Sam en heel SV Nieuwkoop heel veel succes komende woensdag in de finale tegen XerxesDZB.
