Noorden | Jordi Fransen en Sil Smit hebben hun zwemtocht voltooid. Iets meer dan zeven uur hadden de helden nodig voordat ze de Woerdense kade aantikten.
Het begin liep voortvarend daar het weer boven de Nieuwkoopse Plassen niet meewerkte en de watertemperatuur kouder was dan gedacht: ‘We hielden om de twintig minuten een pauze ofwel om te eten of te eten en wat te drinken. In de beginperiode, eigenlijk tot aan Woerdense Verlaat, had ik het moeilijk en had ik even de vrees dat de kou ons parten zou gaan spelen’, aldus Fransen.
Bij de start hadden zich een handje vol mensen verzameld waaronder vooral familie en vrienden van Fransen en de volgboot met vooral familie van Smit. Zij waren het die de pauzes in de gaten hielden en de heren voorzagen van de nodige energie.
‘Ik had de vrees dat de kou ons parten zou spelen…’
Jordi Fransen terugkijkend op de eerste kilometers.
Fransen startte voortvarend en ging van meet af aan in een hoog tempo van start. Compagnon Smit maande hem bij de tweede stop tot een iets lager tempo, waar Smit normaliter de snellere zwemmer van de twee is.
Toen de heren de Grecht in Woerdense Verlaat hadden bereikt ging het qua kou beter maar kregen zij te maken met een haast tropische bui. Hier ondervond vooral de volgboot hinder van en niet zozeer de zwemmers. Ze liepen voor op schema en keken vooral uit naar de warme maaltijd die rond half één op het programma stond. ‘We wisten dat we macaroni kregen maar ik keek vooral uit naar het moment dat we even konden opwarmen. Na de maaltijd dacht ik: “Dit zwem ik in een rustig tempo uit”, dat klinkt natuurlijk wat makkelijk maar na de maaltijd zwom er een vriend van ons mee, wat ons weer frisse moed gaf’, keek Fransen terug.
Tussen de tien en twaalf kilometer hadden beide heren en zwaar en speelde onder andere vermoeidheid maar ook verveling hen parten. Fransen: ‘Je bent in het water heel erg in jezelf gekeerd en bent alleen maar bezig met de volgende pauze. Als de hoorn vanaf de boot klonk om te eten had ik rust, daarna begon het weer opnieuw, vooral op het stuk waar geen toeschouwer of familielid ons aanmoedigde.’
Met Woerden in zicht kwam het besef dat het niet meer mis kon gaan. Steeds meer bekenden van het tweetal verzamelde zich op het water en langs de kant wat hen overduidelijk vleugels gaf. Ook een zwanenfamilie dat zich ophield een kilometer voor de Woerdense haven kon hun niet weerhouden van de finish.
Na zeven uur en zeventien minuten gaven de twee elkaar een high five en beklommen de helden met de nodige moeite de kade. Daar volgde menig knuffel en zoen. Trotse ouders vielen het tweetal in de armen, waar de twee allang blij waren enige ondersteuning op de kant te hebben.
Op het terras van de Pompier keek het tweetal kort terug op hun tocht. Smit vroeg Fransen of er niet meer in zat dan de ruim veertien. Fransen enigszins bescheiden: ‘Ik zat er lekker in en denk dat we de twintig ook wel gehaald hadden maar dan baseer ik me vooral op het laatste stuk. Het begin was wel heel zwaar en toen was ik allang blij als we het überhaupt zouden halen’.
Het tweetal kijkt alweer vooruit naar een nieuwe uitdaging en hoopt nog altijd op aanmeldingen via onze site of jordifransen@gmail.com. Wij houden hem in ieder geval nauwlettend in de gaten.
