Deze column laat ik even het voetbal voor wat het is. In plaats van ergens tegenaan te trappen ga ik dit keer uw aandacht vragen voor andere trappen. Nee, niet die dingen die naar een volgende verdieping leiden, maar het Oerhollandse malen op de pedalen….
Er is zo onderhand alle reden om de fiets even onder de loep te nemen en de beoefenaars hiervan. Ook zijn we gezegend met enkele actieve trainers, die hun pupillen allerlei tips meegeven en hun kennis en koersinzicht overdragen aan de volgende generatie. In onze regio wordt deze sport fanatiek bedreven in al haar facetten, dus is aandacht voor de pedaalridders van nu niet meer dan terecht….
Om even wat exponenten van de sport te noemen zonder iemand te vergeten is lastig en bijna ondoenlijk. Tóch ga ik er een paar uitpikken die mij als liefhebber van meerdere sporten interesseren. Mondiaal gezien is Jetze Plat in het handbiken en triatlon een fenomeen en een fulltime prof, die nu even gas terug neemt om nu vól voor zijn ultieme doel te gaan: Tokio 2021. Het Instagram-filmpje van TeamNL dat viraal ging was een kijkcijferkanon. Een bijzondere man, al zal hij de laatste zijn die dat zo ziet. En een échte winnaar, maar dat hoef ik u verder niet uit te leggen…
Een stapje daaronder heb je de amateurs, beloften, junioren en pure hobbyisten. Als wieleramateurs kunnen wij bijvoorbeeld Etienne Lenting en Tom Wijfje als wegrenners noemen. Ook de regionale veldrijders Menno van Capel en Tommy Oude Elferink onder leiding van coach Gerard Keijzer presteren op een prima niveau.
‘De Tour wacht op niemand, maar tijdens de Ronde van Frankrijk vielen er al voorjaarsklassiekers te noteren’
André noemt het een “John Woodhouse-seizoen”
Een belofte die in korte tijd een stormachtige ontwikkeling doormaakt is Daan Kool, pas negentien jaar. Nét bij deze categorie, komende vanuit de junioren, en meteen mag deze baanwielrenner zich vice-Europees kampioen noemen op de Keirin. En als we de jongeling mogen geloven komen daar nog veel meer eretitels en eervolle vermeldingen bij. Parijs 2024 is zijn heilige doel. Hij zal dan ook vier jaar lang alles in het doel stellen om op die ene dag te schitteren op een Frans Velodrome, maar er zijn nog flinke stappen en hindernissen te nemen. Eerst de sprong maken van belofte- naar eliterenner en dat is er wel eentje. Nederland is wereldtop op de baan en als je daar bij komt laat het vervolg zich raden…
Hoe moeilijk is het voor deze sporters om een seizoen af te stemmen als trainen je bijna onmogelijk wordt gemaakt, wedstrijden van de kalender worden gehaald en het thuiswerken voor wielrenners ook een 2020-fenomeen blijkt te zijn? Ook het krachthonk zat dit jaar een tijdje op slot. De kalender is op hol geslagen, want ineens lopen de klassiekers tussen de grote rondes door. De Tour wacht op niemand, maar tijdens de Ronde van Frankrijk vielen er al voorjaarsklassiekers te noteren. De Giro zit in zijn slotweek en in Spanje is men begonnen met de strijd om het rood. Net bekomen van het tweegevecht in Vlaanderen staan de volgende wedstrijden alweer op het menu. Geen coach, die hierop een zinnig trainingsschema kan loslaten. Keuzes maken in een zeer korte tijd. Het voor- en najaar in elkaar getrokken. Een John Woodhouse-seizoen mag je dit wel noemen. Waar je normaal een seizoen kon afstemmen op “jouw” koersen is alles compleet anders. Maar gelukkig hebben andere “specialisten” er ook last van…
Ook voor deze sporters zijn de gevolgen van het virus meer dan merkbaar. “Stoempen, snot en sterven” is nog nooit zó van toepassing geweest als in het jaar, dat men gevrijwaard bleek van de Olympische Spelen. “Parijs is nog ver,” maar Tokio dus ook. Een seizoen moet dan ook goed afgesloten worden, maar de veldrijders staan op de drempel van het wedstrijdseizoen. In het eerste volle weekend van november had men in Nieuwveen de kunstenaars in hun mega-blubber-power-race in actie kunnen zien, maar ook deze sporters kennen dus hun afgelastingen. Zal ook voor hen alles als een trekzak in elkaar worden verweven?
Je hoopt op een demarrage, maar het accordeon-peloton wil de rijen gesloten houden. Overigens wel op gepaste afstand, zodat er waaiers ontstaan. Zorg dan ook dat je in de eerste waaier zit en kans maakt op de dagzege, want het klassement is toch al naar zijn grootje. Op naar 2021 naar het oude normaal. Het peloton wil niet anders, gewoontedieren als dat zij zijn. En wij volgers idem dito. En ondertussen pendelen we langzaam richting 2021….