We zijn inmiddels een goede week onderweg met de Tour de France en het stelt nog geen seconde teleur. Mathieu van der Poel in het geel, Wout Poels en Ide Schelling in de bollen, een comeback van Mark Cavendish en een ontketende Tadej Pogacar. Op die manier kan een hele middag kijken naar fietsende mensen opeens heel interessant worden.
Veel mensen reageren sceptisch als het over wielrennen gaat. Saaie sport, want wie gaat er nou de hele dag naar een groep mensen kijken die 180 kilometer op een fiets zit. Afgelopen week sprak ik iemand die zich voor het eerst echt interesseerde in de koers. Hij begon de strategieën en de tactieken te zien en dan wordt het ineens leuk.
Deze Tour de France verveelt in ieder geval geen seconde en ook voor Nederland zijn er alweer succesjes behaald in de eerste week, met Mathieu van der Poel voorop. Het wonderkind dat alles kan. Dan kun je dus ook een maximale inspanning leveren op een heuvel en de gele trui in de Tour pakken. Dan kun je deze ook in een tijdrit, als je zelden op zo’n fiets rijdt, succesvol verdedigen. Dan kunnen mensen zeggen dat het saai is, maar in Nederland zijn er 17 miljoen mensen die Van der Poel dat niet nadoen.
Genieten was het ook van Ide Schelling die, door gewoon slim te zijn, de bergtrui pakte. Geniaal om te zien, want hij was in het sprintje bergop absoluut niet de beste. Wie niet sterk is moet slim zijn en dus bedacht hij trucjes om alsnog die sprintjes te winnen. Even de auto roepen om een bidon te pakken en dan vervolgens, als niemand er op rekent, aanvallen. Hij zal er geen vrienden mee hebben gemaakt, maar het was schitterende televisie.
‘Alsof hij een pak melk ging halen bij de supermarkt’
Pogacar reed het hele peloton op een hoop
Maar het meest bijzondere in de eerste week was toch wel de comeback van Mark Cavendish, de afgeschreven veteraan die terugkwam en weer wist te winnen, en de ontketende Tadej Pogacar. In zijn eentje reed de Sloveen het hele peloton op een hoop. Alsof hij een pak melk ging halen bij de supermarkt. Prompt staat de concurrentie na een week al op 5 minuten achterstand en lijkt de Tour beslist.
Na afloop kwam natuurlijk het onvermijdelijke, want als je zoiets neerzet kun je de dopingverhalen van ver al aan zien komen. Wielrennen heeft wat dat betreft de schijn tegen en dat zal altijd zo blijven. Degene die wint, zal er nooit vanaf komen zonder enige beschuldigingen, ondanks dat deze altijd ongegrond zullen zijn. Ik ga er vanuit en hoop dat Pogacar het zuiver doet. Alleen al omdat hij enorm veel gecontroleerd wordt op die verboden spulletjes.
Met dit in het achterhoofd plof ik vanmiddag weer met plezier op de bank neer om 180 kilometer lang naar fietsende mensen te kijken. En ik hoop dat velen dat met mij doen en er ook nog van kunnen genieten. Vive Le Tour en fijne zomer.
