Maarten Honig voltooit ‘de marathon van Langeraar’

Langeraar | Op zondag 10 mei zou de marathon van Leiden plaatsvinden, maar helaas werd ook dit evenement in verband met de coronacrisis geannuleerd. Veel hardlopers hadden hier maandenlang hard voor getraind en zagen hun doel in rook opgaan. Zo ook Maarten Honig uit Langeraar. Maar Honig bleef trainen en werkte toe naar een nieuw doel: de marathon van Langeraar.

De Langeraarse Plassen zijn al twee jaar bijna dagelijks het decor van zijn trainingen, en ‘een rondje poel’ is een bekend lokaal begrip. Deze wandeling van bijna vijf kilometer is voor veel Langeraarders een vast onderdeel van hun wekelijkse, of zelfs dagelijkse routine. Zeker in deze maanden waarin we allemaal veel binnen zitten.

Honig rekende heel precies uit hoeveel rondjes nodig waren voor de felbegeerde 42,195 kilometer. Hij wilde graag finishen op het plein voor de Heilige Adrianus, de grote kerk in het centrum van het dorp. Zondagmorgen begon hij vol goede moed en met fantastisch hardloopweer aan zijn 9,5 rondjes. Honig: ‘Het eerste rondje was natuurlijk best goed te doen. Ik vond het wel lastig om bij de start meteen het goede tempo te pakken. Ik had in oktober mijn eerste marathon gelopen, in Amsterdam. Toen was ik achteraf gezien te snel gestart en dat wilde ik nu voorkomen.’

‘Misschien wordt de marathon van Langeraar wel een traditie en kan ik meer dorpsgenoten inspireren om mee te doen’

Maarten Honig over zijn 42,195 kilometer

Hij had zijn plannen niet echt bekend gemaakt, want het was uiteraard de bedoeling dat het een soloactie zou blijven en dat er niet te veel mensen op af zouden komen. ‘Mijn familie en een paar vrienden wisten van mijn plannen’, vertelt Honig. ‘Er fietste continu iemand mee met water, energy gels en bananen, en er stonden wat familieleden verspreid langs de route, met voldoende afstand en zo dat er nergens groepjes ontstonden. Dat was wel echt een grote steun. Op een gegeven moment worden dat punten waar je naartoe loopt, vooral als het zwaarder wordt. Mijn zwager woont langs de route en daar was een drankpost en een emmer water met spons.’ Hij kreeg er elk rondje meer fans bij. ‘Wandelaars die je voor de derde keer tegenkomt en die beginnen te juichen als je er weer aankomt. Kinderen die op de skelter een stukje met je meerijden. Achter een raam stond een ouder echtpaar te kijken en hun duim op te steken. Ze hadden vast geen idee waar ik mee bezig was, maar die kleine dingen zijn toch een grote steun als je even doorheen zit.’

De laatste tien kilometer waren de grootste uitdaging. ‘Het is echt een strijd tegen jezelf’, zegt Honig. ‘Ik wilde de eindtijd verbeteren die ik in Amsterdam liep. Ik hield continu mijn sporthorloge in de gaten om te zien hoe ik ervoor stond, en zag dat het steeds moeilijker werd om dat te halen. Dat is gewoon een mentale klap, dan voel je je helemaal leeg. En toen moest ik nog een paar rondjes. Maar een marathon in je eentje lopen, is een heel andere race, zo zonder de groepsdynamiek en de andere lopers waar je naartoe kunt lopen. En zonder even een klein gevoel van overwinning als je weer wat mensen inhaalt. Het is eigenlijk niet te vergelijken.’

Eens maar nooit weer? Daar hoeft Honig niet over na te denken: ‘Zeker wel! Ik heb hier weer veel van geleerd, vooral over mezelf. Ik heb mijn tijd deze keer niet kunnen verbeteren, maar ik ga het absoluut weer proberen. Die kick is niet te beschrijven. Mijn broer die het laatste halve rondje mee rende op zijn gympen. Iemand uit het dorp die thuis een grote vlag was gaan halen en daarmee het laatste stuk achter me aanfietste. Mijn schoonouders met een spandoek bij de finish. Ik kreeg zelfs een medaille met een speciaal ontworpen logo. Het was schitterend.’ De marathon van Leiden is onder voorbehoud uitgesteld tot najaar 2020. Dat wordt Honig zijn nieuwe trainingsdoel, maar het is natuurlijk nog maar de vraag of dat straks wel door kan gaan. Hij blijft positief: ‘Als het niet doorgaat, komt er gewoon een tweede marathon van Langeraar. Zonder twijfel. Misschien wordt het wel een traditie en kan ik meer dorpsgenoten inspireren om mee te doen, als dat weer kan.’

Door: Christel Rietbroek

Waterpoloërs De Plas trainen buiten door

Buiten sporten weer mogelijk!