Wanneer resultaten uitblijven, er onvrede heerst in alle geledingen van de club en ook de rioolratten van de pers op sensatiezucht zijn kan een beleidsbepaler barsten en gekke dingen doen. Het dagelijks bestuur komt bijeen om zich te gaan beraden over de te nemen stappen en vaak, héél vaak wordt dezelfde stap genomen…
Het komt overal voor: Bij ploegen die in de Champions League actief zijn of net een treetje daaronder in de Europa League, in elke grote competitie én zelfs in de kelderklasse van het amateurvoetbal. Men wil zo snel mogelijk succes om aanzien te krijgen in voetballand. Echter zul je hiervoor als beleidsbepaler(s) faciliteiten moeten creëren die dit dan ook mogelijk maken. Dat betreft niet alleen een spelersgroep maar vooral de randvoorwaarden. Denk aan het juiste materiaal om mee te trainen, een spreekkamer voor de trainer en zijn spelersgroep richting de wedstrijden, een verzorger, een teammanager, een fysiotherapeut, assistent-trainers en een bestuur met een technisch inzicht. Dat alles is nodig om een standaard elftal goed te laten functioneren. En soms, héél soms, maak je verkeerde keuzes…
Laten we eens bij het begin beginnen. Men weet rond de feestdagen dat de verbintenis met de huidige trainer niet zal worden voortgezet, dus dient men een vacature op te stellen. Samen met een afvaardiging van de selectie, veelal spelersraad geheten, wordt er een profielschets opgesteld voor potentiële kandidaten die hieraan dienen te voldoen. Tegenwoordig zijn er meer trainers dan clubs, dus er valt wel degelijk iets te kiezen. Na het selecteren van de brieven volgt de eerste gespreksronde en ook daarin vallen er enkele kandidaten af. Men selecteert door met de aangewezen commissie en plant een tweede gespreksronde in. Na veel wikken en wegen is er uiteindelijk een besluit wie de gelukkige is en wie zich een jaar lang hoofdtrainer van de club mag gaan noemen, echter pas voor het volgende seizoen.
‘Wat schetst mijn verbazing? Dat er al koppen gaan rollen op amper een kwart van een seizoen. Heeft men de kandidaat niet goed ingeschat?’
André over het wegsturen van de trainer bij Bernardus
Wat schetst mijn verbazing dat er al koppen gaan rollen op amper een kwart van een seizoen. Heeft men de kandidaat niet goed ingeschat? Zijn de reserves ontevreden met hun rol? Liggen de visies van de club en de trainer te ver uit elkaar? Is er geen klik met de overige stafleden en/of spelers? Alleen al deze vier zaken geven aan dat er in het voortraject (lees: tweede gespreksronde) veel is misgegaan. Dat kan maar één iemand aangerekend worden in mijn ogen en dat zijn de commissieleden van de club. Want het kan toch niet zo zijn dat deze genoemde zaken niet besproken zijn in die gesprekken?
De kop van de hoofdtrainer laten rollen is wel héél gemakkelijk. Zo ben je overal van af en heb je aan de pers het verhaal van “er is geen klik” en dat soort geneuzel. De beleidsbepaler(s) gaat of gaan zelf vrijuit met zo’n verhaal en men gaat slapend verder, met als hoofddoel nu een nieuwe profielschets op te stellen voor Mister Perfect, de nieuwe hoofdtrainer voor het volgende kalenderjaar. En dit seizoen moet men dan maar als verloren beschouwen, zo luidt de algemene opinie…
De trainer is zo goed als dat zijn reserves toe laten. Wanneer je de nummers twaalf tot en met zestien tevreden kan houden is jouw kostje gekocht en kun je tot in lengte van dagen aanblijven en misschien wel uitgroeien tot een clubicoon. Maar vergeet niet dat een trainer maar een passant is, hoe goed zijn intenties ook zijn. De spelers blijven wel, zeker in de lagere amateurklassen, want dat zijn de leden van de club. Iedereen tevreden houden valt niet mee en is ook een utopie. Maar je kunt er wel dichtbij komen…
Hoe het óók kan heeft TAVV tot tweemaal toe laten zien. Het raakte twee seizoenen geleden onder trainer Niels Slottje totaal niet van de wijs na een flinke serie nederlagen. Slottje had dusdanig krediet opgebouwd dat dit idee niet eens bij de beleidsbepalers opkwam. Pas op de laatste speeldag was handhaving een feit dankzij een Houdini-act.
Een jaar later gebeurde exact hetzelfde. Een bataljon geroutineerde spelers had afscheid genomen van het selectievoetbal en de nieuwe trainer moest improviseren en smeden aan een nieuw team. Zoiets vergt tijd en dit ging dan ook gepaard met een hele rij slechte resultaten. Aan de beleidsbepalers werd doodleuk door de pers gevraagd wanneer de kop van de hoofdtrainer op het hakblok gelegd zou worden. Enkele dagen later bracht men het nieuws naar buiten: Er was overeenstemming bereikt met de trainer over… Verlengen van het contract! Vooral omdat men ook wist hoe de situatie was na de spelers die afscheid namen. Een prachtig stukje beleid van hoe het ook kan en dat siert de club.
Tot slot wens ik alle beleidsbepalers vooral veel wijsheid toe in hun keuzes. Laten jullie je vooral niet gek maken door de regionale pers, maar trek jouw eigen plan. Ga niet direct na een serie verliespartijen in de paniekmodus, maar plan gesprekken met betrokkenen en probeer van daaruit uit het dal te komen. Pretendeer niet dat je een topclub bent, maar handel naar de geest van de mogelijkheden die er zijn. Kopieergedrag uit het betaalde voetbal is zelfs in dit geval lachwekkend te noemen. Bouw evaluatiemomenten in en probeer vooral constructief te denken. Pas dan boek je een resultaat waar je mee naar de pers mag, hoe het besluit ook uitvalt. Streef geen korte-termijn-succes na, maar probeer vooral vooruit te kijken richting de toekomst. Het verleden kun je niet meer ongedaan maken, maar de toekomst kun je wel regisseren.
Wordt het verlengen of scheiden de wegen? Die dagen zijn weer aanstaande. Succes heren trainers en beleidsbepalers!
