De discussie laait weer op. Altijd zijn er voor- en tegenstanders van bepaalde onderwerpen te noemen. Zo ook in de sport. Centrale vraag in dit onderwerp is altijd die vergelijking met mannen en vrouwen in de sport. Zeker als het fysieke aspect om de hoek komt kijken…
De verschillen tussen mannen en vrouwen mogen bij iedereen wel bekend zijn. Sowieso qua fysiek en bouw, duurvermogen, explosiviteit en andere fysieke zaken. Maar maakt dit het mindere (top)sport? De vergelijking met het mannenvoetbal gaat zeker volledig mank in dat opzicht, maar de irritatiefactoren, die bij de mannen zichtbaarder zijn zoals het simuleren van blessures, tijdrekken, kaarten aannaaien, de verhitte discussies met de arbitrage en het soms gewelddadige optreden naar de tegenstander toe is wat men bij de dames minder vaak ziet. Het spel is meer puur en daar horen ook fouten bij. Het tempo is lager, er wordt vaker balverlies geleden, de handelingssnelheid is wat minder en er worden meer foutieve passes verzonden. Als men dat als kijker en/of volger weet te accepteren kom je al een heel eind.
‘De verschillen tussen mannen en vrouwen zijn bij iedereen bekend, maar maakt dit het mindere (top)sport?’
André over vrouwenvoetbal
Maar het is zeker niet allemaal kommer en kwel bij de dames. Mede door impulsen van onderuit en doordat BVO’s ook een damestak in hun professionele organisatie hebben geadopteerd groeit het niveau. De talenten worden gescout in de regio en ook de bond organiseert in de diverse districten selectiemomenten voor de allerbesten. Mede doordat de organisatie rondom het damesvoetbal sterk is verbeterd kan men trachten de aansluiting naar de wereldtop te continueren. Die slag heeft men in ieder geval al gemaakt.
Er wordt niet langer meer lacherig gedaan over de voetballende dames. Daarvoor is de sport al genoeg geëvolueerd en zijn er ook in ons gebied vele damesteams actief. En hoe meer beoefenaars, hoe beter het niveau wordt. Voeg daarbij dat de begeleiders en trainers ook gekwalificeerd zijn en je hebt een mooie toekomst voor de boeg met deze sport.
Iedereen mag natuurlijk voor zichzelf uitmaken of hij of zij wel of niet het damesvoetbal serieus neemt als sport. Dat is een kwestie van acceptatie. Respect voor iedere mening heeft ondergetekende wel, maar als sportliefhebber pur sang juich ik iedere vorm van sport toe. Of dat nu door dames of door heren wordt beoefend, het is mij om het even. Want stel je voor dat “we” wereldkampioen worden bij de dames, dan lopen ook de tegenstanders mee in de feestvreugde. Zo hypocriet en opportuun is het allemaal wel. Succes- of teletekstsupporters noemt men dat, geloof ik. De waan van de dag regeert al jaren in de sport en bij successen lopen we er met zijn allen weer achteraan. Maar als het wat minder gaat zullen de tegenstanders onmiddellijk gaan roepen dat zij gelijk hebben. Voorlopig geniet ik wel van de successen van de dames in Frankrijk, al is men niet verschoond van enig geluk. Is het hét geluk van de aanstaande wereldkampioen? Dat zal nog moeten blijken…
