0172SPORT, Luuk Valentijn, Luukraak Geschoten, column

Voetbal is oorlog

“Voetbal is oorlog”, een nog altijd vaak gebruikte term in het hedendaagse voetbal. Afgelopen week kreeg deze voor mij wel een geheel andere dimensie toen ik de foto van de selectie van Dynamo Kiev in de krant zag staan. De mannen zijn niet gehuld in het tricot van hun club, maar in oorlogsuniform, klaar om als soldaat een wedstrijd aan te gaan die geen van hen ooit hoopte te spelen. Voetbal was ineens letterlijk oorlog…

De oorsprong van de bekende voetbalterm komt uit maart 1971 en kwam uit de mond van trainer Rinus Michels, die aan de vooravond stond van de Europacup 1-kwartfinale tussen zijn Ajax en het Schotse Celtic. De term is weliswaar iets uit z’n verband getrokken want de precieze quote die “de generaal” sprak luidde: ‘Topvoetbal is net zoiets als oorlog. Wie te netjes blijft, is verloren.’ Twee jaar eerder namelijk stond zijn team ook in de finale en werden zij op alle fronten maar vooral op hardheid afgetroefd door AC Milan van onder meer Trappatoni. Hij had Ajax inmiddels gehard en was nu wel klaar voor een Europese eindstrijd.

Op het randje van het toelaatbare spelen is natuurlijk prima en vaak onderscheiden zich juist op die grens ook de winnaars van degene die vaker dan hen lief is met lege handen staat. Wie altijd binnen de lijntjes kleurt zal immers nooit een creatieve kunstenaar worden. En hebben we om de grenzen aan te geven niet de scheidsrechter? Hij is toch in het bezit van de “wapens” om degene die de grens overschrijdt tot de orde te roepen?

‘In het amateurvoetbal worden de grenzen nog wel eens overschreden en wordt “Voetbal is oorlog” misschien net iets te serieus genomen’

We moeten beseffen dat er belangrijkere dingen zijn dan voetbal

Niet helemaal. Je bent en blijft verantwoordelijk voor je eigen acties natuurlijk. De scheidsrechter hanteert slechts de regels en is negentig minuten lang – wanneer we in de oorlogstermen blijven – Zwitserland, de onafhankelijke partij. Hij zal zeker proberen de grenzen te bewaken, maar het is aan de frontsoldaten zelf deze te herkennen. Soms kom je er mee weg wanneer je er iets overheen gaat, de andere keer word je teruggefloten. De eventuele schade die je je team of tegenstander met je acties berokkend is niet de verantwoordelijk van de leidsman…

In 1971 waren er in het betaalde voetbal zoals nu nog geen honderden camera’s die alles registreren. Spelers komen niet snel meer weg wanneer er over de schreef wordt gegaan, maar in het amateurvoetbal zijn die hulpmiddelen er niet. De belangen zijn ook minder groot, dat besef moet er dan ook zijn. Het is eenieders hobby en uiteraard hoort daar een gezonde dosis fanatisme en passie bij. Maar dikwijls en vooral in het amateurvoetbal worden de grenzen nog wel eens overschreden en wordt “Voetbal is oorlog” misschien net iets te serieus genomen.
Ook in de krochten van de kelderklasse waar ikzelf nog altijd een balletje probeer te raken – en in die poging ook weleens iets anders raak – gebeuren dingen in het veld waar je je later over kunt afvragen of dat verstandig was.

Maar er zijn ook excessen en helaas te vaak. Er zijn legio voorbeelden te noemen. Of het nu gaat over het molesteren van een scheidsrechter of laatst nog het massale gevecht bij Kickers ’69; het wordt er niet fraaier op. Sommigen raken het soms echt helemaal kwijt en draaien door. Zware overtredingen, opstootjes en bedreigingen zie je steeds vaker. Het bekende met-de-vinger-over-de-keel-gebaar maken naar de “vijand”? Ik krijg niet het idee dat men dan weet dat voetbal een spelletje is. Mocht er in een dergelijke situatie toevallig een voetbalscout langs de lijn aanwezig zijn én een toeschouwer toevallig werkzaam in het Pieter Baan Centrum, weet ik wel welke van de twee een uitnodiging zal versturen…

Wat ik bedoel te zeggen: Besef dat er wel ernstigere zaken zijn dan na negentig minuten een keer met lege handen te staan. Het bewijs hiervan zien we de laatste week jammer genoeg iedere dag wanneer we de krant openslaan of de televisie aanzetten.
Denk aan de mannen van Dynamo Kiev op die bewuste foto. Of wat te denken van de vele beelden van een man die zijn vrouw en kinderen vaarwel knuffelt, omdat van hem verwacht wordt dat hij zijn land verdedigt tegen de acties van één megalomane gek die door geen scheidsrechter wordt teruggefloten. Die man die daar zijn geliefden vaarwel zegt, die staat al voor de wedstrijd überhaupt begonnen is met lege handen…

Tweede versterking voor Aarlanderveen

Nieuwkoper Gareth Rowlands gaat voor nieuw avontuur bij Zevenhoven