Ik zat gisterenavond te kijken naar de wedstrijd FC Barcelona – Granada CF. Ronald Koeman heeft het moeilijk in Spanje. Er is al veel geroepen en geschreven over zijn positie als trainer van de club. Wat een druk is er op zijn positie, wat een druk op de prestaties. De media in Spanje is bikkelhard in zijn uitingen, in zijn vragen en reacties op het optreden van de Catalaanse grootmacht.
Dit begon afgelopen zomer al, terwijl de club vorig seizoen (behoudens de laatste drie optredens) goed presteerde. Het deed tot de laatste twee weken, buiten ieders verwachting, mee voor het kampioenschap. Echter, deze club is met geen enkele andere club ter wereld te vergelijken. Het verwachtingspatroon is zo ongekend hoog, waar geen enkele trainer met deze selectie aan kan voldoen. Al die uitgaande transfers, al die wisselingen.
Ik vond het (cynische) antwoord van Koeman op de persconferentie ook zeer treffend. ‘Wil je dat ik met deze ploeg tiki-taki voetbal ga spelen?’ In mijn beleving benut hij de kwaliteit zo optimaal mogelijk. En vanuit een voorzet, en wat opportunistisch spel, werd ook de 1-1 gemaakt. Is het wat je van Barcelona verwacht en wil zien? Nee zeker niet, maar op dit moment is dit wat het is. Geen enkele tovenaar (lees: trainer) gaat met deze ploeg het voetbal van vier of vijf jaar geleden spelen. Onmogelijk. En dat zou zo’n bestuur en president van een club toch ook in moeten zien. Door het financiële beleid van de afgelopen vijftien jaar, zit de club nu op de blaren. En daar een trainer verantwoordelijk voor houden? Rust en vertrouwen en een gifbeker leegdrinken, dat is in mijn optiek het beste voor de komende seizoenen.
‘Granada bestaat uit een ploeg vol moordenaars en acteurs die werkelijk alles aangrijpen om te winnen’
Volgens Ludo trof Barcelona het gisteren ook niet met de tegenstander
En dan krijg je op zo’n cruciaal moment, op een maandagavond, ook nog eens bezoek van Granada. Samen met Getafe, zo ongeveer de meest irritante ploeg van de Spaanse Primera Division. Een ploeg vol moordenaars en acteurs die werkelijk alles aangrijpen om te winnen. Tijdrekken, zeuren, op en over het randje spelen en al dat amateurtoneel. Dat die ploeg dat doet, tot daaraantoe. Maar ik begrijp die arbitrage in Spanje niet. Ze voegen vier minuten extra tijd toe, waar de bezoekers uit het zuiden van Spanje, minimaal tien minuten van de zuivere speeltijd, er af hebben gezeurd, gelegen, gerold en gemanipuleerd.
Ik heb me eigenlijk meer geïrriteerd aan het gedrag van deze ploeg, dan aan de kwalitatieve tekortkomingen van Barcelona. Ik gun Koeman winstpartijen en rust rondom zijn positie en zijn ploeg. Maar met een komende oktobermaand waarin Valencia en de twee grootmachten uit Madrid de tegenstanders zijn ben ik bang dat zijn laatste dagen als trainer van Barcelona zijn geteld. Mocht hij financieel onafhankelijk zijn, waar ik maar even vanuit ga, zou hij het misschien het beste zelf voor gezien kunnen houden. Een speelbal van de directie van de club worden, gun je niemand.
