De geschiedenis lijkt zich te herhalen. Op moment van schrijven hebben “we” er één wedstrijd opzitten: Dat boeiende gevecht tegen Oekraïne. Zeven jaren waren we verstoten van een eindronde. De kwalificatie voor het EK 2016 en het WK 2018 werden niet gehaald. Net als in de jaren tachtig trouwens…
Om nog een parallel te trekken met wat recentere geschiedenis: In 2014 was het WK in Brazilië. Dat zou niks worden in een groep met Spanje, Chili en Australië. “De Poule des Doods” werd er al snel geroepen en met de selectie van toen was er weinig reden voor optimisme. Maar hoe snel slaat dit om als er een heroïsche pot wordt gespeeld en ineens alles dan ook Oranje kleurt van het ene op het andere moment.
We zijn best wel een opportuun volkje en leven bij de waan van de dag. Eén goede wedstrijd en iedereen lijkt er weer wat meer in te geloven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik vooraf weinig kansen gaf voor Nederlands succes. De poulefase moet te doen zijn, maar daarna begint het toernooi pas echt. Italië maakte een zeer sterke indruk als team, Duitsland is een land waarmee je altijd rekening moet houden, de Engelsen hebben een uitstekend middenveld en spitsen, en in hoeverre kunnen de Fransen weerstand bieden aan hun eigen haantjesgedrag? Portugal was de kampioen van vijf jaar terug en lijken er ook op vooruit te zijn gegaan. En dan heb ik het nog niet eens over de kansen voor onze zuiderburen, die met deze generatie moeten gaan oogsten gezien de leeftijden. Spanje blijft ook een dark horse. Deze landen dus kun je allemaal tegenkomen in die vermakelijke knock-out fase in een toernooi. De do-or-die wedstrijden zijn kwalitatief niet altijd de mooiste, maar de spanning die erop staat vergoedt alles…
‘We zijn best wel een opportuun volkje en leven bij de waan van de dag. Eén goede wedstrijd en iedereen lijkt er weer wat meer in te geloven.’
André over de kansen van ‘Ons Oranje’
De vier beste nummers drie mogen aansluiten bij de twaalf geplaatste landen, die eerste en tweede zijn geworden in hun poule. Ook dáár kunnen verrassende namen uit de koker rollen. In een poule met Frankrijk, Duitsland, Portugal en Hongarije zou weleens de volgende tegenstander kunnen komen, er vanuit gaande dat de drie eerstgenoemde landen van Hongarije winnen. Het wordt koffiedik kijken en mede door het invullen van de 0172-pool kijk je toch een beetje anders naar de wedstrijden.
Het mooie van dit toernooi is dat het publiek er weer zit. Voetbal is voor de mensen en voor het vermaak van allen. Daar hoort publiek en sfeer bij. Ik zit ondertussen op het puntje van de bank naar de verrichtingen te kijken van een ieder en zit voor mezelf alweer een analyse te maken over wie hoe ver komt in het toernooi.
In feite is het gewoon een WK, echter zonder Brazilië en Argentinië. De Europese grootmachten vechten tot zondag 11 juli uit wie zich drie jaar lang Europees kampioen mag noemen. Wie dat wordt? In ieder geval de ploeg met het meeste geluk onderweg, want die factor heb je in sommige momenten hard nodig, naast de kwaliteiten die een ploeg al bezit. Als je vier knock-out potjes wint heb je dat ding te pakken en wordt de wereld anders. Tot die tijd moeten we het maar doen met speculeren. Veel kijkplezier!!!
