Het voelt voor trainers altijd erg dubbel, wij waren beter en kregen meer kansen. En zij kregen één counter en wilden nauwelijks voetballen. We kennen de verhalen en we horen onze Louis het maar al te vaak zeggen. Cruijff zei het al in één van zijn mooiste opmerkingen: “als je de bal hebt kunnen zei niet scoren” of “je kan alleen scoren als je de bal hebt”. Juist dat laatste is waar het om gaat in het voetballen, doelpunten maken en één meer maken dan je tegenstander. De manier waarop je tot scoren komt óf de manier hoe je wil spelen is altijd ondergeschikt als het resultaat goed is. Dus we maken ons druk over de manier van spelen en hoe we willen winnen, en als het niet lukt en we scoren op de counter lachen we met een biertje in de hand alle spelintenties weg.
Wanneer scoren het belangrijkste element van de sport is, zouden we ook kunnen kijken hoe we het scoren van doelpunten centraal kunnen zetten. Afgelopen weken heb ik deze teamtaak binnen het voetballen centraal gezet om eens te kijken wie er nu echt met scoren bezig zijn. Naar aanleiding van beelden, wedstrijden en trainingen zijn we eens gaan kijken wat er mis gaat bij de laatste handeling die een speler verricht om op doel te schieten. Tijdens het kijken naar de beelden werd er vooral geroepen “hoe kan hij die nu missen, wat een blunder”. Ook bij de wedstrijden werden termen gebruikt in de strekking van “veel te wild” en “te snel geschoten”. Na het bekijken van de beelden en het kijken naar een wedstrijd werd het tijd om op het trainingsveld eens te kijken in diverse leeftijden wat de trainer doet tijdens de oefenvormen waarin scoren voorkwam. Bij de eerste vorm gingen elf- en twaalfjarige spelers een technische oefening doen, waarna ze op een klein doeltje (twee bij één meter) konden scoren en wie het eerst scoorde won.
‘Trainers zien scoren tijdens afrondoefeningen vaak maar als bijzaak’
Dennis vindt dat de focus wat meer op scoren mag liggen
Opvallend was dat de trainer zich vooral bezig hield met de technische vorm en dat het scoren maar bijzaak was tijdens de oefening. Volgens mij ging het hier om scoren, dan kon je winnen. Als ik dan bij het scoren keek, gingen – mede door de druk – veel ballen naast en over. Eigenlijk zag je hier al wat er in een wedstrijd gebeurd, je creëert een kans en wil dan gehaast en zonder na te denken hard schieten om te scoren. Terwijl scoren gaat over de bal goed raken, zodat hij de juiste richting en snelheid krijgt. Omdat spelers druk ervaren, vergeten we de basisregels die nodig zijn om de bal goed en met de juiste richting en snelheid naar het doel te schieten. De spelers die misten pakten de bal en liepen terug om in de herkansing te gaan, terwijl de trainer niet heeft gezien wat er mis ging tijdens het schieten.
In de volgende vorm – twee tegen één spelen om te komen tot scoren – hadden we de druk opgevoerd door gezegd te hebben “je speelt je kampioenswedstrijd en je zit in de laatste minuut van de wedstrijd en je gaat twee tegen één op doel af”. Ook hier was de trainer heel erg bezig met het uitspelen van de verdediger en riep na het missen van een scoringskans “jammer, volgende keer beter, maar wel goed gedaan”.
Het maakt dus niet uit hoe je speelt, of je veel of weinig de bal hebt, als je dat ene moment doet wat nodig is om te scoren maak je hele dorpen, steden en landen blij met het resultaat. Belangrijk is dus om je er bewust van te zijn dat de aandacht op scoren best wel groter gemaakt mag worden, die ene kans komt er altijd. Dat ene moment is trainbaar, dat ene moment is coachbaar, en dat ene moment bepaalt of je wint of verliest in veel wedstrijden waarin je 70% balbezit had en de tegenstander één kans kreeg. Nu maar hopen dat de trainers de weg er naartoe blijven stimuleren en blijven trainen, en dat ze oog krijgen voor hoe we op de belangrijkste momenten het maximale uit onze spelers halen zodat we voor de goal de juiste dingen doen om te scoren. Zaterdag was Bart van Zevenhoven 2 één van die spelers die deed wat hij moest doen op het juiste moment.
