Samen met de scheidsrechter is het misschien wel degene aan wie men zich het meest ergert op een voetbalveld: de grensrechter. Ondanks dat we het af en toe graag zouden willen, kunnen we toch echt niet zonder.
Een laaghangend zonnetje schijnt over het voetbalveld. De frisse wind is voelbaar. Een gelijk opgaande wedstrijd is bezig op het perfect gemaaide veld. De bal wordt door één van de twee ploegen de diepte ingespeeld. Prompt gooit de grensrechter zijn vlag omhoog: buitenspel. Vloekend stopt de aanvallende partij de aanval na het fluitsignaal van de scheids. Het zal menig lezer bekend voorkomen.
We kennen allemaal wel het beeld van de partijdige grensrechter langs de lijn, of de wisselspeler die een keertje de vlag vast mag houden. Ze zorgen er voor dat je als voetballer je het bloed onder de nagels vandaan haalt. Des te leuker is het om ze te gaan bespelen als tegenstander. Als wisselspelers en technische staf zijnde keihard roepen naar de scheidsrechter dat het geen buitenspel is als die vlag weer omhoog gaat en dan vervolgens lachend toezien hoe de scheids de collega waar hij voor die dag mee opgezadeld zit laat staan, terwijl het twee meter buitenspel was. Sommige trainers en clubs laten er zelfs dug-outs voor verplaatsen of verwisselen.
‘Als scheidsrechters kunnen we dan beter op een step over het veld gaan bewegen’
Rick ziet het afschaffen van de buitenspelregel niet zitten…
Als toeschouwer kan ik er zelf altijd wel om grinniken. Als scheidsrechter is die stemming precies het tegenovergestelde. Dan ben je zelf ineens onderdeel van het mentale spelletje. Niets is irritanter als scheidsrechter dan een partijdige grensrechter. Vooral omdat je als leidsman uiteindelijk de verantwoordelijkheid draagt en alle kritiek op je bordje krijgt. Binnen een paar minuten heb je al door hoe de vork in de steel zit. En onderscheid dan nog maar eens echt buitenspel van nep buitenspel. Conclusie: je kunt het nooit meer goed doen in het betreffende duel.
Als oplossing werd er ooit geopperd om bij de amateurs te stoppen met de buitenspelregel. Het voetbal zou dan in mijn ogen een nog grotere puinhoop worden dan dat het nu soms al is. Ik zie de spits al staan wachten op de rand van het strafschopgebied van de tegenstander, terwijl de bal aan de andere kant van het veld met een lange haal vooruit wordt uitverdedigd. Als scheidsrechters kunnen we dan maar beter op een step over het veld gaan bewegen, want conditioneel zal het zwaar worden om steeds heen en weer te gaan rennen.
Het hoort er toch een beetje bij ook allemaal, het geëmmer met de grensrechter. Ik zou het nog net niet cult willen noemen. Laten we er tussen het ergeren door ook stiekem een beetje van genieten en er af en toe om lachen. Verdwijnen zal het nooit, ook niet na de coronastop. Je zou het door dat laatste bijna gaan missen. Bijna…
